CT's 'captive audience'-wet uitgedaagd in federale rechtszaak (2023)

Connecticut is de derde staat die een wet op gevangen audiëntie goedkeurt en de enige waar de wet niet is ingetrokken of waartegen een rechtszaak aanhangig is. meer gastvrije omgeving voor vakbondsorganisatoren.

"Dit is een brede coalitie", zegt Chris DiPentima, de voorzitter van CBIA, de grootste zakenvereniging van de staat. "De wet van Connecticut is in wezen een spreekverbod - een onnodige en ongrondwettelijke inbreuk op de rechten van werkgevers om met werknemers op de werkplek te communiceren."

De goedkeuring van de wet door een arbeidsvriendelijke democratische meerderheid kwam op een cruciaal moment voor een Amerikaanse arbeidersbeweging die vocht om haar bereik te vergroten door zich te organiseren bij Amazon en Starbucks, symbolen van de zich ontwikkelende online- en diensteneconomieën.

In totaal hebben vakbonden in de eerste helft van 2022 meer dan 600 verkiezingen gewonnen voor het recht om werknemers te vertegenwoordigen, het meeste in bijna twee decennia, volgens tracking door Bloomberg Law.

"Geen enkele werkgever zou een werknemer kunnen dwingen een vergadering bij te wonen om zijn mening over religie, politiek of vakbondsorganisatie af te dwingen", zei Ed Hawthorne, president van de Connecticut AFL-CIO, tijdens de passage. "En niemand zou op het werk bang moeten zijn om gebruik te maken van zijn recht om lid te worden van een vakbond."

De rechtszaak, die een week voor de verkiezingen werd ingediend, versterkt de Republikeinse praatpunten dat Connecticut vijandig stond tegenover het bedrijfsleven en bijdroeg aan een matige economische groei. Arbeidsoverwinningen en zakelijke nederlagen zijn het resultaat van gevechten over minimumloonstijgingen en betaald gezins- en ziekteverlof.

DiPentima zei dat de timing toevallig was.

"Omdat de coalitie zo'n brede groep mensen is, kostte het het grootste deel van de zomer en de herfst om al die verenigingen bij elkaar te krijgen en alle ondersteunende documentatie bij elkaar te krijgen", zei DiPentima. "Er was een verwachting dat het in september of oktober zou worden ingediend."

Het wetsvoorstel won op 29 april de definitieve wetgevende goedkeuring en werd op 17 mei ondertekend door gouverneur Ned Lamont. Het werd aangenomen met slechts twee Republikeinse stemmen, één in elke kamer. De wet is op 1 juli in werking getreden.

De gedaagden in de rechtszaak zijn commissaris Danté Bartolomeo van het ministerie van Arbeid, het ministerie zelf, en procureur-generaal William Tong.

Het kantoor van Tong herziet de rechtszaak, zei een woordvoerder.

Indien niet gericht op de verkiezingen, onderstreept de rechtszaak een al lang bestaand standpunt van de CBIA dat de Algemene Vergadering onvoldoende rekening houdt met de economische impact van wetgeving, inclusief de wet op gevangen publiek, erkende DiPentima.

"Het stuurt geen bericht naar Connecticut-bedrijven, het stuurt geen bericht naar hun werknemers, het stuurt geen bericht naar de rest van de wereld dat Connecticut is waar je zaken wilt doen", zei DiPentima.

De wet van Connecticut verbiedt werkgevers om verplicht deel te nemen aan vergaderingen waar de werkgever zijn mening deelt over religieuze of politieke zaken, waaronder vakbondsvorming. Het creëert een recht voor werknemers om schadevergoeding te eisen.

DiPentima zei dat de wet ook onbedoelde gevolgen heeft, waardoor bedrijven worden ontmoedigd om vergaderingen te beleggen vanwege diversiteits-, rechtvaardigheids- en inclusiebeleid, dat verwijzingen naar religie kan bevatten.

"De wet van Connecticut staat op gespannen voet met het gevestigde eerste amendement en NLRA-precedenten met betrekking tot de vrijheid van meningsuiting van werkgevers", zegt Glenn Spencer, senior vice-president van de Employment Policy Division van de Amerikaanse Kamer van Koophandel.

In 2008 financierde de Amerikaanse Kamer van Koophandel een succesvolle aanvechting van een Californische wet die de communicatie tussen werkgevers en werknemers reguleerde zonder verplichte bijeenkomsten te verbieden. In Chamber of Commerce of the U.S. v. Brown schrapte het Hooggerechtshof de wet in een 7-2-opinie en concludeerde dat deze door de federale wet werd ontkracht.

De raadsman van de eiser in de Kamer van Koophandel van de VS tegen Brown was Morgan Lewis en Bockius uit Washington D.C., hetzelfde bedrijf achter de rechtszaak in Connecticut, zei DiPentima.

De wet en de federale rechtszaak maken deel uit van een eindeloze strijd tussen arbeid en bedrijfsleven die dateert uit de goedkeuring in 1935 van de Wagner Act, die het recht van de meeste arbeiders vaststelde om lid te worden van vakbonden, werkgevers dwong te onderhandelen en de federale regering aanstelde als scheidsrechter van werk relaties.

Het grote bedrijfsleven noemde het een ongrondwettelijke inbreuk op de arbeids-managementrelaties. Het Hooggerechtshof handhaafde de grondwettigheid van de wet door een 5-4 beslissing in 1937.

Na het veto van president Harry S. Truman keurde een Republikeinse congresmeerderheid in 1947 de Taft-Hartley Act goed, die de definitie van oneerlijke arbeidspraktijken vernauwde en bedrijven in staat stelde tegen vakbondsvorming te pleiten, zolang “dergelijke uitingen geen dreiging van represailles of dwang of belofte van voordeel.”

“Het uiten van standpunten, argumenten of meningen, of de verspreiding daarvan, hetzij in geschreven, gedrukte, grafische of visuele vorm, vormt geen bewijs van oneerlijke arbeidspraktijken onder een van de bepalingen van dit subhoofdstuk [van de NLRA], als een dergelijke uiting geen dreiging van represailles of geweld of belofte van voordeel inhoudt”, zegt de wet.

Nu het Congres vijandig stond tegenover het versterken van de hand van vakbonden bij het organiseren, evenals het verhogen van het federale minimumloon en het verplicht stellen van betaald gezins- en ziekteverlofbeleid, wendde arbeid zich tot vriendelijkere staten, waaronder Connecticut.

Wisconsin en Oregon hebben een tiental jaar geleden wetten voor gevangen publiek aangenomen. Wisconsin heeft zijn wet ingetrokken nadat hij was aangeklaagd. Tijdens de regering-Trump klaagde de National Labour Relations Board Oregon in februari 2020 aan wegens haar versie, met het argument van federale voorkoop.

Maar de nieuwe algemeen raadsman van de regering Biden, Jennifer Abruzzo, gaf in april richtlijnen dat verplichte vergaderingen in strijd zijn met de federale wet. Haar memo werd snel aangevochten in een federale rechtszaak die in Texas was aangespannen.

Connecticut slaagde erin om sinds 2011 twee keer de minimumloonwetgeving goed te keuren, meest recentelijk een wet die volgend jaar het minimum per uur verhoogt tot $ 15, en vervolgens toekomstige verhogingen koppelt aan de Employment Cost Index, een maatstaf voor de loongroei berekend door het federale Bureau of Labor Statistics.

Maar rekeningen voor vast publiek bleven steken in het licht van juridische vragen en gezamenlijke Republikeinse oppositie, waaronder een geplande filibuster in 2019, georganiseerd rond het aanbieden en bespreken van meer dan 40 GOP-amendementen.

In 2018 adviseerde procureur-generaal George Jepsen, een democraat die ooit voor een vakbond werkte, de Algemene Vergadering dat de staat politiebevoegdheden heeft om de veiligheid van werknemers te reguleren en een minimumloon te bieden, maar waarschuwde dat een wetsvoorstel voor gevangen publiek dat dat jaar werd ingediend waarschijnlijk zou worden beschouwd als door een rechtbank zoals gevrijwaard door de NLRA.

De mening van Jepsen heeft in 2018 effectief een rekening voor vast publiek gedood.

Zijn opvolger Tong, ook een democraat, verloochende de mening van Jepsen niet, maar concludeerde in plaats daarvan dat er een pleidooi kon worden gehouden om een ​​herziene versie te verdedigen die in 2019 was voorgesteld, alleen om te aarzelen in het aangezicht van een GOP-filibuster, en die werd aangenomen in 2022.

In een schriftelijke openbare hoorzitting zei Tong dat de wetgeving van 2022 is geschreven om buiten het bereik van het NLRA-voorkooprecht te vallen en binnen de "algemeen toepasselijke wetgeving met minimumnormen waarvan het Hooggerechtshof heeft geconcludeerd dat staten de bevoegdheid behouden om vast te stellen".

Tong gaf in een formeel advies over het wetsvoorstel van 2019 toe, dat volgens hem inhoudelijk vergelijkbaar was met het wetsvoorstel dat in 2022 werd aangenomen, dat een dergelijke wet "verdedigbaar" zou zijn tegen een betwisting van het voorkooprecht, niet kogelvrij.

"Dit wil niet zeggen dat de vraag vrij is van twijfel", schreef hij.